باسمه تعالی
1. کفاره روزه باید یا در غالب غذای متعارف مردم و با وزن یک مد (برای هر روز) و یا با پولی به همان ارزش به فقیر پرداخت شود.

2. وقتی شخص یا موسسه‌ای مسئولیت جمع‌آوری کفاره را به عهده می‌گیرد، اگر پولی که دریافت کرده است بیش از قیمت ارزان‌ترین غذای متعارف باشد، مخیر است غذایی معادل ارزش پول دریافتی تهیه کند یا غذای ارزان را به میزان بیشتر فراهم نماید. اما اگر پول معادل قیمت ارزانترین غذای متعارف باشد باید همان را تهیه کند.

3. اگر مسئول جمع‌آوری نداند پول برای چه میزان کفاره پرداخت شده است باید آن را صرف متعارف‌ترین غذای شهر بکند.

4. مسئول می‌تواند به جای تمام موارد، پول را مستقیما به فقیر بپردازد. در این صورت خود فقیر باید غذایی با شرایط مذکور تهیه کند.
5. در هر حال، پرداخت کننده کفاره باید مطمئن شود که به ازای هر روز افطار غیر عمد یک مد طعام معادل 750 گرم غذای متعارف یعنی ماده غذایی که در سبد غذایی اکثریت مردم منطقه وجود دارد به فقیر داده شود.