آیا تجسس و تحقیق از ارتباطات شخصی افراد، مثل بررسی پیام های تلفن همراه و یا مکالمات صوتی (در فرضی که شاکی خصوصی وجود ندارد) جایز است؟
آیا تجسس و تحقیق از ارتباطات شخصی افراد، مثل بررسی پیام های تلفن همراه و یا مکالمات صوتی (در فرضی که شاکی خصوصی وجود ندارد) جایز است؟ آیا آمر یا مأمور به این کار مرتکب گناه شده اند؟ آیا پی بردن به جرم کسی از این طریق، حجیت شرعی دارد و می تواند معیار قضاوت باشد؟

باسمه تعالی

1. تجسس در امور شخصی افراد حرام  و کسی که دستور آن را صادر می کند، آمر به حرام است، مگر آنکه  از فقیه جامع شرایط یا حکومت اسلامی مجوز چنین کاری صادر شده باشد.

2. اطلاعات به دست آمده از این طریق نمی تواند به تنهایی مستند حکم کیفری باشد؛ مگر آنکه موجب یقین برای نوع عقلا باشد که این امر با عرضه این اطلاعات به یک هیأت منصفه متشکل از اقشار مختلف مردم قابل احراز است.

 

کد سایت fa9325
طبقه بندی موضوعی تجسس کردن|سوء ظن|احکام قضاوت