باسمه تعالی

جایی که شخص در آنجا از نظر عرف مردم آنجا مسافر محسوب نمی شود و مردم آنجا با وی مانند یک مسافر برخورد نمی کنند، عرفاً وطن او است و نماز در آنجا تمام و روزه صحیح است؛ مثلاً جایی که شخص و خانواده اش در آنجا متولد شده اند و چند سال در آنجا زندگی کرده اند و با وجود اینکه شخص از آنجا مهاجرت کرده است، پدر و مادر وی در آنجا زندگی می کنند و او هر از چند گاهی برای دیدن آن ها به آن مکان می رود یا خودش در آنجا صاحب ملکی است و گاهی برای سکونت به آنجا می رود و یا به انگیزه های دیگر بدانجا برمی گردد، از مصادیق وطن شمرده شود.