باسمه تعالی

1. اگر در اثر تهمت، غیبت، تحقیر، دشنام و مانند آن، به طرف مقابل ضرر جانی، مالی یا حیثیتی وارد شود، باید ضمن جبران خسارت از وی حلالیت بگیرد. همچنین اگر ضرری وارد نشده باشد ولی این امور باعث ناراحتی وی شده باشد، باید از او رضایت بگیرد؛ البته در هر حال آن فرد شرعاً نمی تواند رضایت دادن خود را مشروط به دریافت پول یا کاری کند.

در کسب رضایت یا جبران خسارت حتی الامکان باید به گونه ای عمل کند که هیچ کسی حتی فرد اذیت شده از گناه وی مطلع نگردد؛ مثلاً واسطه ای بفرستد تا وی را به طریقی راضی کند. ولی اگر بدون اعتراف به گناه نمی شود او را راضی کرد یا خسارتش را جبران کرد، باید به گناه خود اعتراف کند؛ مگر آنکه اعتراف به گناه مفسدۀ بیشتری داشته باشد.

البته همه این امور در صورتی است که اشخاص مزبور شناخته شده و در دسترس باشند در غیر این صورت برای آن ها استغفار و اعمال خیر انجام دهد.

2. در این مسأله (حقوق الناس) فرقی نمی کند که فرد هنگام این کارها مسلمان بوده یا غیر مسلمان.