باسمه تعالی

«اقرب» و «اقوی» یعنی مجتهد با بررسی تمام ادله در این موضوع به فتوا رسیده است و همان را بیان کرده است. مقلد باید از آن تبعیت کند و رجوع به فتوای فالاعلم (مرجع اعلم بعد از او ) جایز نیست.

«احتیاط واجب» یعنی مجتهد با وجود بررسی تمام ادله در این موضوع به یک فتوای روشن نرسیده است و در عین حال طبق قواعد استنباط فقهی مبتنی بر احتیاط، نظری را ابراز کرده است. مقلد در این موارد یا باید مطابق آن نظر احتیاطی عمل کند یا به فتوای فالاعلم مراجعه کند.

«احتیاط مستحب» یعنی مجتهد با بررسی تمام ادله در این موضوع به فتوا رسیده است و آن فتوا را نیز بیان کرده است در عین حال در کنار آن فتوا، به دلیل برخی شواهد و قرائن مبتنی بر احتیاط، نظر دیگری را هم ابراز کرده است. در این موارد مقلد می تواند به همان فتوا عمل کند ولی بهتر است مطابق نظر احتیاطی عمل کند.

دقت شود که این توضیحات بیانی ساده سازی شده از سه اصطلاح تخصصی فقهی است که توضیح دقیق آن مجال دیگری می طلبد.