باسمه تعالی

اظهر و انسب و اوفق و اشبه و اقوی، یعنی مجتهد در این موضوع به فتوا رسیده است و همان را بیان کرده است. مقلد باید از آن تبعیت کند و رجوع به فتوای فالاعلم (مرجع اعلم بعد از او) جایز نیست.

احوط گاهی به معنای احتیاط مستحب و گاهی به معنای احتیاط واجب به کار می رود. در احتیاط مستحب مجتهد به فتوا رسیده است در عین حال در کنار آن فتوا، به دلیل برخی شواهد و قرائن مبتنی بر احتیاط، نظر دیگری را هم ابراز کرده است و مقلد می تواند به همان فتوا عمل کند ولی بهتر است مطابق نظر احتیاطی عمل کند. در احتیاط واجب مجتهد به یک فتوای روشن نرسیده است و مبتنی بر احتیاط، نظری را ابراز کرده است. مقلد در این موارد یا باید مطابق آن نظر احتیاطی عمل کند یا به فتوای فالاعلم مراجعه کند.

دقت شود که این توضیحات بیانی ساده سازی شده از اصطلاحات تخصصی فقهی است که توضیح دقیق آن مجال دیگری می طلبد.