باسمه تعالی

1. امر به معروف و نهی از منکر با شرایط ذیل واجب می شود:
الف. امر کننده یا نهی کننده، معروف و منکر را بشناسد؛ یعنی تشخیص دهد که فلان عملی که بدان امر می کند، واجب است یا کاری که از آن نهی می کند، حرام است.
ب. آمر یا ناهی بداند که فرد مزبور، از معروف بودن و منکر بودن آن عمل آگاه است.
ج. بداند امر و نهی در آن فرد اثر دارد یا لااقل احتمال عقلائی دهد و اگر می‌داند اثری ندارد واجب نیست بلکه اگر بداند اثر معکوس دارد و باعث دوری او از دین می شود، جایز نیست. 
د. بداند آن فرد قصد ارتکاب مجدد آن عمل را دارد. 
هـ. امر و نهی کردن مفسده ای به دنبال نداشته باشد؛ مثلاً با این کار جان یا آبروی یا مال قابل توجه خودش یا خانواده اش یا مؤمنین در خطر نیافتد، بلکه در برخی موارد حرام خواهد شد.
2. اگر شرایط شرعی مذکور وجود دارد، نهی از منکر بر شما واجب است تا جایی که عسر و حرج داشته باشد که در این صورت دیگر واجب نیست.
3. اگر شرایط شرعی امر به معروف و نهی منکر وجود دارد، باید این فریضه الهی انجام شود و صرف ناراحتی و دلخوری و مانند آن مجوز ترک این وظیفه نیست.