باسمه تعالی

1. امر به معروف و نهی از منکر با شرایط ذیل واجب می‌شود:
الف. امرکننده یا نهی‌کننده، معروف و منکر را بشناسد؛ یعنی تشخیص دهد که فلان عملی که بدان امر می‌کند، واجب است یا کاری که از آن نهی می‌کند، حرام است.
ب. آمر یا ناهی بداند که فرد مزبور، از معروف‌بودن و منکربودن آن عمل آگاه است.
ج. بداند امر و نهی در آن فرد اثر دارد یا لااقل احتمال عقلائی دهد و اگر می‌داند اثری ندارد واجب نیست بلکه اگر بداند اثر معکوس دارد و باعث دوری او از دین می‌شود، جایز نیست. 
د. بداند آن فرد قصد ارتکاب مجدد آن عمل را دارد. 
هـ. امر و نهی‌کردن مفسده‌ای به دنبال نداشته باشد؛ مثلاً با این کار جان یا آبرو یا مال قابل توجه خودش یا خانواده‌اش یا مؤمنین در خطر نیفتد، بلکه در برخی موارد حرام خواهد شد.
2. اگر شرایط شرعی مذکور وجود دارد، نهی از منکر بر شما واجب است تا جایی که عسر و حرج داشته باشد که در این صورت دیگر واجب نیست.
3. اگر شرایط شرعی امر به معروف و نهی منکر وجود دارد، باید این فریضه الهی انجام شود و صرف ناراحتی و دلخوری و مانند آن مجوز ترک این وظیفه نیست.