باسمه تعالی

1. کسی که مرتکب کبیره شده است، عدالت خود را از دست داده است؛ مگر اینکه توبه کند. اما کسی که مرتکب صغیره شده عادل است؛ مگر اینکه بر انجام صغیره اصرار کند.

2. اصرار بر صغیره یعنی بدون توبه چند بار همان صغیره را مرتکب شود. بنابراین کسی که فقط یک بار صغیره ای را مرتکب شده است، صرف عدم توبه از آن صغیره یا احساس لذت از ارتکاب آن یا عزم بر تکرارش، باعث نمی شود «اصرار بر صغیره» صدق کند، بلکه باید خود گناه را مکرر مرتکب شود.