باسمه تعالی

1. نماز آیات در حوادثی که زمان حادثه در آن ها بسیار کوتاه است مانند زلزله، عبادت موقت (عبادت دارای وقت) شمرده نمی شود. در صورت واجب شدن نماز آیات در این موارد، باید آن را در اولین فرصت ممکن بعد از وقوع حادثه و به نیت اداء بجا آورد و اگر کسی سهواً یا عمداً یا از روی فراموشی آن را نخواند، باید در اولین فرصت ممکن به نیت اداء بجا آورد.

2. نماز آیات در حوادثی که زمان حادثه در آن ها زیاد است به گونه ای امکان بجا آوردن نماز در زمان تحقق خود حادثه ممکن است مانند خسوف (ماه گرفتگی) و کسوف (خورشید گرفتگی)، عبادت موقت محسوب می شود. در خسوف و کسوف، از زمانی که ماه یا خورشید شروع به گرفتن می کند تا زمانی که شروع به باز شدن می کند، باید نماز آیات را به نیت اداء بجا آورد و بنا بر احتیاط مستحب از زمان شروع به باز شدن تا پایان باز شدن کامل خورشید یا ماه نیز باید نیت اداء انجام دهد و بلکه احتیاط بیشتر آن است که در این مدت اخیر به نیت ما فی الذمه (آنچه در واقع وظیفه او است؛ اداء باشد یا قضا) بجا آورد. اما پس از باز شدن کامل، نماز آیات قضا می شود.

3. در خسوف و کسوف جزئی که ماه یا خورشید به طور کامل گرفته نمی شود، اگر کسی تا پایان باز شدن کامل ماه یا خورشید از حادثه مطلع نشد، نماز آیات بر وی واجب نشده و قضا ندارد. اما در خسوف و کسوف کلی قضا واجب است.