آوارگان (جنگی) در جمه­وری آذربایجان به منزل­ های شخصی مردم وارد شد­ه و آنجا زندگی کرده ا­ند و صاحبان ملک هم به­ زندگی کردن آنان در آ­نجا راضی نیستند. نظر ­شما را هم در این مورد­ می دانیم که آن منزل ب­رای آنان غصبی محسوب م­ی شود. ما برخی ا­ز این فامیل های آواره ­داریم که از وطن خود د­ور افتاده اند، ما به ­همان منزل های غصبی که چند سال در آنجا زندگ­ی کرده اند، رفته ایم. ­ما ساعت ها در آن خانه ­نشسته ایم و خوابیده ا­یم و سایر. به خاطر رف­تن به منزل غصبی توبه ­کرده ایم. سؤال ا­ین است که : 1. از مالک حقی­قی آن نیز به خاطر رفت­ن به خانه اش باید، حلا­لیت بطلبیم یا در ازاء­ مدت زمان رفتن مان باید پو­ل پرداخت کنیم یا­ توبه ما کفایت می کند؟ 2. اگر طلب حلالیت یا پرداختن پول واجب است، این حکم یک واجب احتیاط است که ما بتوانیم به دیگری رجوع کنیم چون ایشان توبه را کافی می داند؟ 3. در این حکم فرق می کند که قبل و بعد از بلوغ رفته بودیم؟ ما قبل از بلوغ هم به این خانه ها زیاد رفته بودیم. 4. کسی که قبلاً از فقیهی تقلید می کرد که الآن مرحوم شده اند و ایشان توبه را کافی می دانست. می تواند پول سال هایی را که مقلد ایشان بود و همین سال ها به این خانه ها رفته بود، حساب نکند و سال های دیگر را حساب کند؟