باسمه تعالی

شخص مسلمان باید در اعتقادات، خودش به یقین برسد ولی در احکام فرعی دین یا باید خودش مجتهد باشد و یا از مجتهد جامع الشرایط تقلید کند. تقلید در احکام، عمل کردن طبق دستور مجتهد است؛ هرچند مکلف هنگام عمل توجهی به شخص آن مجتهد یا مطابقت عملش با دستور مجتهد نداشته باشد.

از مجتهدى باید تقلید کرد که:

1. عاقل و موثق (مورد اعتماد) باشد و اشتباهش از متعارف بیشتر نباشد.
2. بنا بر احتیاط واجب باید بالغ، شیعه دوازده امامی، حلال زاده، و عادل باشد.
3. بنا بر احتیاط باید حریص به دنیا نباشد؛ زیرا کسى که حریص به دنیا است، غالباً موثق نیست.
4. اعلم باشد یعنی اگر بدانیم، هرچند اجمالاً بدانیم که بین مجتهدان در مسائل محل ابتلا، اختلاف فتوا وجود دارد، لازم است از مجتهدى تقلید کنیم که از سایرین از نظر علمی برتر باشد؛ مگر درجایی که فتواى غیر اعلم موافق با احتیاط باشد که در این صورت می توان به فتوای غیر اعلم عمل کرد.

مراد از اعلم، مجتهدی است که فاصلۀ علمی او با دیگر مجتهدان به حدی است که در هنگام اختلاف در یک مسألۀ فقهی، رأی دیگران، به دلیل تعارض با رأی او، از نظر عقلا ارزش تخصصی خود را از دست بدهد. اگر هیچ یک از مجتهدان یا گروه خاصی از آن ها از این جهت بر یکدیگر برتری نداشته باشند، همۀ ایشان مساوی محسوب می شوند و  از همۀ آن ها یا هریک از افراد آن گروه خاص مى ‏توان تقلید کرد. معمولاً در هر دوره ای با گروه خاصی از مجتهدان طراز اول مواجه هستیم که آراء آن ها نسبت به یکدیگر در مقام تعارض در نظر عقلا همچنان از ارزش تخصصی برخوردار است و آراء افراد خارج از این گروه نسبت به آراء ایشان از نظر عقلا ارزش تخصصی ندارند.