باسمه تعالی

1. ظرف و روغن مزبور و لباس آغشته به این روغن نجس هستند و نماز با این لباس صحیح نیست.

2. اتصال به آب کر و اضافه کردن آب کر به روغن مایع، باعث تطهیر آن نمی شود و از سوی دیگر علت نجس شدن روغن به ملاقات با نجاست، مایع و سیال بودن آن است.

3. مقصود از رطوبت مسری در بحث نجاست، صرفاً رطوبت حاصل از آب نیست، بلکه هرگونه رطوبتی که از مایعات مختلف حاصل شود و در حدی باشد که عرفاً باعث سرایت شود، رطوبت مسری محسوب می شود.

4. با لباسی که نجاست خشک و جامد به آن چسبیده نمی توان نماز خواند و از آنچه توضیح داده شد، معلوم می شود که روغن نظیر نجاسات جامد و خشک نیست که پس از برطرف کردن آن از لباس بتوان نماز خواند و باید لباس آلوده به روغن مایع شرعاً تطهیر گردد.

5.تطهیر شرعی بدن یا لباسی که با روغن نجس، نجس شده بعد از زوال عین نجس و شستن حاصل می شود. باقی ماندن اثر روغن در لباس یا چربی پوست بعد از تطهیر منافاتی با طهارت ندارد.