باسمه تعالی
1. اگر اعتیاد عرفاً بیماری محسوب شود، بر فرد معتاد که نیاز به این قرص دارد تا وقت بهبودی روزه واجب نیست و پس از بهبودی قضا کند و البته پیگیری و درمان این بیماری در اولین زمان ممکن بر وی واجب است.

2. در صورتی که اعتیاد بیماری محسوب نشود، اگر با این کار قرص در بزاق مستهلک شود، فرو بردن بزاق اشکال ندارد و روزه صحیح است. ولی اگر به این مقدار در نظر عرف بلعیدن و خوردن صادق باشد، استفاده از آن در حال روزه داری جایز نیست و روزه را باطل می کند.

3. در فرضی که صدق خوردن و بلعیدن می کند، اگر فرد معتاد در حال روزه داری می تواند بدون استفاده از این قرص، روند ترک اعتیاد را ادامه دهد، جایز نیست این قرص ها را بخورد ؛ ولی اگر استفاده نکردن از این قرض ها در روند ترک اعتیاد، اشکال جدی ایجاد می کند، می تواند استفاده کند و باید روزه اش را بگیرد و بنا بر احتیاط مستحب پس از درمان کامل روزه اش را قضا کند.