آیا انجام یک عمل مباح که مرجع تقلید دیگر همان را حرام می داند، اثری در سلوک معنوی دارد؟
جناب عالی استعمال دخانیات را مطلقا حرام می دانید. یعنی مصرف آن ها کیفر الهی را در پی خواهد داشت. پس چگونه می شود مصرف دخانیات توسط عرفا و بزرگانی همچون آیت الله بهاء‌الدینی یا آیت الله سید عبدالکریم کشمیری و دیگران رو در تحلیل کرد؟ قطعاً آن ها به مقامات بلند عرفانی و سلوکی رسیده بودند. اگر استعمال دخانیات تضادی با رسیدن به مقامات ندارد پس چگونه حرام است؟ آن هم به حکم قطعی و اگر دارد چگونه آن ها به مقامات رسیدند؟

باسمه تعالی

1. عمل هر فردی باید اگر مجتهد است بر اساس اجتهادش و اگر مقلد است بر اساس فتوای مرجعش باشد و عمل بزرگان مذکور هم بر همین اساس بوده و ظاهراً به فتوایی عمل می کرده اند که مطابق با فتوای آیت الله هادوی تهرانی در خصوص دخانیات نیست.

2. از نظر معظم له در صورتی که عملی از نظر اجتهادی یا تقلید برای کسی جایز نباشد و آن فرد آن عمل را انجام دهد، ممکن است دچار آثار سوء معنوی شود یا مانعی در مسیر سلوک وی باشد ولی همین آثار برای کسی که از روی اجتهاد یا تقلید آن عمل را جایز می داند، وجود ندارد.

کد سایت fa9247
طبقه بندی موضوعی مواد مخدر و دخانیات