باسمه تعالی

1. صرف به بطالت گذراندن وقت و عمر حرام نیست؛ البته اگر منجر به ترک یک واجب یا ارتکاب حرامی شود، جایز نخواهد بود؛ مثلاً نباید آن قدر وقت و عمر خود را به بطالت بگذراند که از کسب معاش برای تأمین مخارج عیال واجب النفقه اش باز بماند. در هر حال صرف عمر در بطالت و بیهودگی بسیار مذموم و ناپسند است.

2. اگر تأمین معاش خانواده، بدون کسب و کار امکان نداشته باشد، باید کار کند و نباید هزینه خود را به دیگری تحمیل کند. البته اگر شخص دیگر خودش تمایل به تأمین معاش این شخص دارد، بر آن فرد کار کردن واجب نیست؛ هرچند ترک کار و سربار دیگری بودن حتی در این مورد بدون عذر موجه، کار پسندیده ای نیست.

3. فرد مریضی که عاجز از کار کردن است، در حقیقت عذر موجه دارد و کار نکردنش ناپسند تلقی نمی شود.