باسمه تعالی

1. سربازی که مدتی در یک شهر مشغول خدمت است، شغلش در سفر است و نماز او کامل و روزه اش صحیح است. البته اگر مدتی از سکونتش در محل خدمتش گذشته باشد، به گونه ای که در آنجا عرفاً مسافر شمرده نشود، آنجا وطن وی خواهد بود؛ زیرا وطن جایی است که شخص در آن از نظر عرف مردم آنجا مسافر محسوب نمی شود و مردم آنجا با وی مانند یک مسافر برخورد نمی کنند. بنابراین جایی که شخص قصد دارد برای مدتی نسبتاً طولانی در آن سکنی گزیند، وطن او شمرده می شود؛ مانند کسی که برای تحصیل یا کار یا خدمت سربازی به شهری می رود و بنا دارد چند سالی در آنجا اقامت کند.

2. اگر فاصلۀ رفتن از مبدأ تا آن مقصد به اندازۀ مسافت شرعی یعنی 700 کیلومتر یا بیشتر باشد، در مدتی که در مسیر است، نماز وی شکسته می شود و روزه اش صحیح نیست.

3. در فرض سؤال اگر محل خدمت سربازی تا وطن به اندازۀ مسافت شرعی یا بیشتر باشد و مثلاً چند روز در راه باشد، روزه اش در این روزها صحیح نیست اما روزی که به وطنش می رسد اگر قبل از ظهر برسد، و تا آن زمان کاری که روزه را باطل می کند انجام نداده باشد، روزه اش صحیح است و در ماه رمضان واجب است.