احمد و فاطمه در فروردین 1380 در محیط دانشگاه با هم آشنا شده اند و پس از طی یک سلسله صحبت های مقدماتی تصمیم به ازدواج دائم می گیرند اما قرار می گذارند همزمان با اتمام دورۀ دانشجویی (خرداد 1381) عقد نکاح را به صورت شرعی و محضری منعقد کنند. در این فاصله این دو با هم رفت و آمدهایی دارند و با هم به تفریح می روند .از طرفی احمد حتی در نگاه کردن هم مقید به مسائل مذهبی است و به فاطمه پیشنهاد می دهد با توجه به باکره بودن فاطمه پس از استیذان از پدرش برای این مدت به صیغۀ موقت همدیگر درآیند اما فاطمه به دلیل عرف مرسوم امروزی با این صیغه مخالفت می کند. پس از این مخالفت، احمد به نحو فضولی یک صیغه متعه برای خود و فاطمه برای این مدت می خواند و برای آن مهریه ای قرار می دهد (مقدار مهریه هم به نحو فضولی است) و در این مدت احمد گاهی به صورت و چند تار موی فاطمه نگاه هایی کرده و در خود احساس ریبه می کند. احمد در اردیبهشت 1381 فاطمه را در جریان این صیغۀ متعۀ فضولی و مهریۀ فضولی قرار می دهد و فاطمه هم این متعه را تنفیذ می کند. سؤال ها: 1. نگاه احمد در مدت متعه به موهای فاطمه مصداق کدامیک از احکام تکلیفی است؟ 2. اگر فاطمه اصل متعه را تنفیذ کند ولی مهریه را تنفیذ نکند، مهریه چه تکلیفی پیدا می کند؟ 3. اگر در فرض سوال احمد در شهریور 1380 صیغه متعه را بخواند و در موقعی که می گوید: زوجت فاطمه لنفسی فی المدة المعلومة علی المهر المعلوم در نیت خود مدت معلومه را از فروردین 80 تا خرداد81 بداند (یعنی زمان انشاء صیغه موخر بر زمان معلوم شده برای عقد باشد) اولاً حکم صیغۀ فوق چیست؟ و ثانیاً سؤال های 1 و 2 در این فرض چه پاسخی دارند؟