حق بیمه ای که انسان به شرکت بیمه پرداخت می کند، در کدام یک از حالات زیر جزء مؤونه سال محسوب می شود و در کدام یک از موارد مؤونه نبوده و به آن خمس تعلق می گیرد؟ 1. حق بیمه هایی که جنبه اجباری دارد؛ مثل شخص ثالث، تأمین اجتماعی یا مثلاً بیمۀ تکمیلی که شرکتی برای کارکنانش الزامی کند. 2. حق بیمه هایی که جنبه اختیاری دارد؛ مثل بیمۀ عمر، بیمۀ تکمیلی، بیمۀ بدنه خودرو، بیمۀ منزل و .. در حد شأن، منزلت اجتماعی، قدرت خرید وی، عرف جامعه یا احتمالا نیازش؛ مثلاً فردی که حقوق ماهیانه اش یک و نیم میلیون تومان است، در هرماه 100 هزار تومان حق بیمه عمر بپردازد یا عرف جامعه این طور باشد که کسی بیش از این مقدار حق بیمه ندهد. یا به دلیل وجود سابقه بیماری مثلاً کلیوی ارثی در خانواده اش و احتمال نیاز به پول درمان در آینده یا به دلیل نحوۀ رانندگی اش و احتمال خطر تصادف با یک خودوری گران قیمت سطح پوشش بیشتری از بیمۀ شخص ثالث را پرداخت کند. 3. در حق بیمه های اختیاری کسی بیش از شأن و نیازش و عرف جامعه حق بیمه بپردازد؛ مثلاً ماهی دو میلیون تومان حق بیمه عمر بپردازد یا دو میلیون تومان بابت خرید بیمۀ نامه شخص ثالث با پوشش بیشتر بدهد! (و اینکه آیا این اسراف است یا سرمایه گذاری یا دفع خطر محتمل) 4. در فرض وجوب خمس آیا به ما به التفاوت مقدار عرفی و مقداری که جنبۀ سرمایه گذاری یا اسراف پیدا کرده خمس تعلق می گیرد یا به کل حق بیمه پرداخت شده؟