همسایۀ ما به بیرون خانه خود چند تا آهن پاره گذاشته بود که نمی دانستم قصدش فروش آن ها بود یا چیزی دیگری؛ چون می توانست به فروش هم برسد. بالاخره یک روز خودم آن ها را برداشتم و فروختم. یک روز داشتیم با هم صحبت می کردیم، به او گفتم که آن آهن ها برداشتم و فروختم. او هم داشت گوش می کرد و در این لحظه چهره اش تبسم داشت. بنابراین من هم دیگر حلالیت نخواستم و او هم چیزی نگفت؛ یعنی نه گفت که حلالت باشد و نه گفت که اشتباه کردی! بنابراین، الآن چیزی بر عهدۀ من است یا خیر؟