باسمه تعالی

اگر الکل در نظر عرف به اندازۀ آب، پاک کنندۀ کثیفی و آلودگی باشد، در نظر شرع نیز پاک کنندۀ نجاست خواهد بود؛ به عبارت دیگر آب درجۀ خاصی از تمیزکنندگی نسبت به کثیفی ها و آلودگی های ظاهری و عرفی را دارا است؛ مثلاً به اندازه ای است که بعد از شستشو، هیچ اثری از کثیفی و آلودگی در شیء تمیز شده باقی نمی ماند و اثر و جرمی از خود آب هم در آن شیء باقی نمی ماند. حال اگر عرف برای الکل همین درجه از تمیزکنندگی را نسبت به کثیفی ها و آلودگی های ظاهری و عرفی معتقد باشد، آن محلول مانند آب پاک کنندۀ نجاست شرعی شمرده می شود.