کسی زیاد حرف می زد. او به خدا قسم خورد که «اگر هر بار حرف زیاد زدم به فقرا فلان مقدار صدقه می دهم» معلوم است که این خیلی سخت است و نتوانست به این قسم عمل کند. چند بار قسم خورد ولی نتوانست به این قسم عمل کند؛ البته به نسبت قبل ها الآن فرق دارد. او هر بار که قسمش را می شکست، به فقرا هم صدقه می داد. ولی در اواخر یادش آمد که شاید کفارۀ شکستن قسم خوردن هم بر گردنش باشد. او اصلاً قصد نداشت که این قسم، قسم شرعی باشد آنگونه که در رسالۀ عملیه نوشته شده است. فقط قصدش صدقه بود و مراقب بود که زیاد حرف نزند. آیا پرداخت کفارۀ شکستن قسم واجب است؟