زید می گوید از بی فرزندی احساس غربت می کردم. شنیدم یکی از هموطنانی که در دام اعتیاد گرفتارشده و نمی تواند از عهدۀ مخارج روزانه اش بر آید، در صدد بر آمده است که فرزند چند ماهه خود را که هنوز در شکم مادر به سر می برد، سقط کند و این چندمین بار است که به چنین جنایت دست می زند. اینجانب از موقعیت استفاده کرده و از وی خواستم که به جای کشتن، او را برای به من هدیه عطا کند و من نیز متقابلاّ او را کمک مالی کنم؛ البته نه به عنوان، بلکه به جهت حفظ کرامت انسانی. تصمیم دارم جنین مورد نظر از همان لحظه مانند یک فرزند طبیعی من و همسرم باشد و با ما به عنوان والدین دائمی به زندگی ادامه دهد. این اقدام حقیر وجه شرعی دارد؟