سلام و احترام، خبری در دانشگاه پخش شده و اثرات اعتقادی بدی گذاشته: شخصی به حج رفته و فرزند راد نزد مادربزرگ گذاشته و او نوه دختری را شیر داده زن و شوهر حرام ابدی شمرده شده اند. بنده با توجه به اینکه مباحث اعتقادی با برخی از محققین و اساتید دارم بررسی کردم و به روایت زیر رسیدم: معتبره أیوب بن نوح: مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ یَحْیَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَیُّوبَ بْنِ نُوحٍ قَالَ کَتَبَ عَلِیُّ بْنُ شُعَیْبٍ إِلَى أَبِی الْحَسَنِ ع امْرَأَةٌ أَرْضَعَتْ- بَعْضَ وُلْدِی هَلْ یَجُوزُ لِی أَنْ أَتَزَوَّجَ بَعْضَ وُلْدِهَا- فَکَتَبَ ع لَا یَجُوزُ ذَلِکَ لَکَ- لِأَنَّ وُلْدَهَا صَارَتْ بِمَنْزِلَةِ وُلْدِکَ. کلمه "لک" ممکن است نشان دهنده این باشد که حرمت مزبور یک حرمت ارشادی عرفانی برای "آن شخص" است. روایات دیگری هم در نظر دارم در راستای نهی ارشادی عرفانی مانند حرمت طلاق ام ایوب که به همسرش گفته شد از طرف معصوم (ع) راهنمایی می فرمایید؟