حرف زدن از دین مقدس باید با نیت خالص باشد یا اخلاص واجب نیست؟ مثلاً اگر طلبه ای که بین مردم از دین مقدس (فقه، عقیدۀ شیعه، اخلاق و عرفان) حرف می زند، ولی نیتش خالص نیست و در حقیقت می خواهد خودش را مثل اهل علم نشان دهد و در درونش می خواهد بگوید که «من این ها را می دانم یا بدانید که من این ها را می دانم. آیا عمل حرام انجام می دهد؟