باسمه تعالی

در صورتی که از دلیل مشروع و موجه به این اعتقاد رسیده باشد، گناهی بر او نیست. در غیر این صورت در این اعتقادش معذور نیست و در پیشگاه خداوند مسئول است اما باعث خروج وی از دین یا مذهب نمی شود. در هرحال چنین فردی شرعاً نباید با احکام و دستورات ولی فقیه زمانه مخالفت عملی داشته باشد.