لطفا صبرکنید
باسمه تعالی
1. در صورتی که این حکم روزه را نمی دانستید و حتی ـ مثلاً به دلیل سن پایین ـ احتمال هم نمی دادید که چنین حکمی وجود داشته باشد، تنها باید روزه هایتان را قضا کنید و کفاره لازم نیست.
2. در غیر صورت پیش گفته کفارۀ افطار عمدی هم واجب است. یعنی باید برای هر روز روزۀ قضا شده، اضافه بر قضای آن روز، یکی از این سه کار را انجام دهید:
الف. یک بنده آزاد کنید.
ب. دو ماه روزه بگیرد که سی و یک روز آن باید پشت سر هم باشید.
ج. شصت فقیر را سیر کنید یا به هر کدام یک مُد (750 گرم) طعام یعنى گندم یا جو و مانند این ها بدهید
چنانچه این ها برایتان ممکن نباشد، هر چند مد که مى‌تواند به فقرا طعام بدهید و اگر اصلاً نتوانید طعام بدهید، باید استغفار کنید؛ اگرچه مثلًا یک مرتبه بگویید: «استغفر اللّٰه» و احتیاط واجب در فرض اخیر آن است که هر وقت بتوانید، کفاره را بدهید.