باسمه تعالی

1. هر چیزی که در نظر عرف دارای ارزش مالی باشد و زن به آن رضایت داشته باشد، می تواند مهریه قرار گیرد. بنابراین عقد مزبور از این جهت با اشکال مواجه نیست.

2. اینکه زن قبل از عقد تعهد دهد مهریه تعیین شده در عقد را خواهد بخشید، اشکالی در عقد ایجاد نمی کند و اگر این تعهد دو طرفه بوده است یعنی در ازاء تعهد دیگری انجام شده است، عمل به آن واجب است. اما اگر تعهد یک طرفه بوده است، بهتر است به آن عمل شود.

3. تعیین مدت تا آن مقدار که از نظر عرفی عقد دائم محسوب نشود، جایز است. این مقدار در موارد و شرایط گوناگون، متفاوت است؛ مثلاً کسی که پنجاه سال عمر دارد، با توجه به عمر طبیعی و متعارف یک انسان، اگر عقد موقتی برای شصت سال بخواند، عرف آن را دائم می بیند در حالی که همین مدت برای یک فرد پانزده ساله دائم شمرده نمی شود.