فردی حدودا ۱۵ سال پیش دوران تحصیلات مدرسه ای با دوستان خود قرار می گذارد دسته جمعی عکس یادگاری بگیرند. آن ها برای خرید فیلم عکاسی بین خود پولی جمع می کنند و عکس ها هم گرفته می شود. ...
فردی حدودا ۱۵ سال پیش دوران تحصیلات مدرسه ای با دوستان خود قرار می گذارد دسته جمعی عکس یادگاری بگیرند. آن ها برای خرید فیلم عکاسی بین خود پولی جمع می کنند و عکس ها هم گرفته می شود. بعد برای چاپ عکس ها نیز فقط در حد شستن آن ها هم پول مورد نیاز را می دهند. از قرار، همین فرد برای شستن فیلم عکس به سالن عکاسی فرستاده می شود. او هزینه شستن را کاملاً پرداخت می کند و بعد، از روی کنجکاوی چند نمونه را نیز با پول خود به چاپ می رساند. می بیند که بین دوستان عکس های خودش جالب نبوده و برای همین به آنان به دروغ می گوید که کل فیلم سوخته بود. اساساً برای تشخیص آن حتما فیلم شسته بشود و او نیز با پول جمع شده، فقط آن کار را کرده بود و فقط گزارش دروغ را به آن ها داده است. حالا او توبه کرده و در مسیر مذهب است. الآن به خیلی از آن ها دسترسی ندارد و اگر هم باشند، از روی شرم نمی تواند حلالیت بطلبد. وظیفۀ شرعی او چیست؟ آیا توبه کفایت می کند؟ یعنی در طی مراحل غیر از گزارش دروغ خطایی از او سر نزده است.

باسمه تعالی

دروغ حرام است و از گناه کبیره شمرده می شود. بنابراین باید توبه کند و برای توبه اولاً در قلبش نادم باشد و تصمیم بگیرد این گناه را تکرار نکند و ثانیاً در صورتی که امکان جبران خسارت وارده وجود دارد باید آن را جبران کند؛ البته چون اعتراف به گناه خودش گناه است، برای این کار باید به گونه ای عمل کند که دیگران از گناه وی مطلع نگردند. 

 

کد سایت fa5730
طبقه بندی موضوعی حق الناس|دروغ