خانمی در عقد موقت بنده است که به دلیل تنها بودن و از دست دادن تمامی اعضای خانواده خود شدیداً تنها و بی کس و یاور و حامی است. حضور بنده شدیداً به ایشان و زندگی ایشان دلگرمی و امنیت داده است. فقط مشکل بنده تفاوت افکار اعتقادی با ایشان است. ایشان در پوشش، نماز و موسیقی و ... کاهل بوده و پای بند نیست. ادامه این رابطه را با ایشان جایز می دانید؟ آیا با توجه به بی سرپناه بودن و تنهایی شدید ایشان بنده از لحاظ اخلاقی می توانم به دلیل ضعف ایشان در مباحث مذهب ایشان را ترک کنم و یا رابطه را قطع کنم؟ امر به معروف در ایشان نیز شاید فقط در دراز مدت آن جواب دهد و اثر گذار باشد. بفرمایید بنده چه کنم؟ شدیداً پریشان و متحیرم.