لطفا صبرکنید
باسمه تعالی
1. اگر مجتهد اعلم در مسأله اى فتوى دهد، مقلد نمى تواند در آن مسأله به فتواى مجتهد دیگر عمل کند،
2. اگر مجتهد اعلم در مسأله اى فتوى دهد ولی در ادامه بگوید: «احتیاط مستحب آن است که .... » مقلد می تواند به همان فتوا عمل کند ولی بهتر است مطابق احتیاط مزبور عمل کند.
3. اگر مجتهد اعلم در مسأله ای فتوى ندهد و از ابتدا بفرماید: «احتیاط واجب آن است که ...» در رکعت سوم و چهارم نماز، سه مرتبه تسبیحات اربعه بگویند» مقلد یا باید مطابق این احتیاط عمل کند یا به فتوای فالاعلم مراجعه کند. پس اگر مجتهد فالاعلم یک مرتبه گفتن را کافى بداند، مى تواند یک مرتبه بگوید.
4. گاهی مجتهد در مسأله ای می گوید «بنا بر احتیاط» یا «علی الاحوط» یا «احتیاط آن است که...» و قید واجب یا مستحب را در کنار آن نمی آورد. در این موارد اگر قبل از احتیاط فتوایی ذکر شده باشد و بعد در همان موضوع، مبنی بر احتیاط نیز اظهار نظر شده باشد، آن احتیاط، احتیاط مستحب خواهد بود اما اگر از ابتدا در مسأله مبتنی بر احتیاط ابراز نظر شده باشد، احتیاط در آنجا، احتیاط واجب است.