باسمه تعالی

1. فرض اول: فرزند نابالغ باشد که در این صورت:

اگر فرزند نابالغ باشد و امر پدر با رعایت مصالح باشد، اطاعت از پدر مقدم است. اما از آنجا که نابالغ تکلیف شرعی ندارد، معنای این سخن آن است که مادر و سایرین باید در این موارد، اوامر پدر نسبت به فرزند را لازم الاجرا بدانند و در مسیر تحقق آن از سوی فرزند مخالفت نکنند؛ البته سایرین هم باید حتی الامکان به گونه ای عمل کنند که مادر اذیت نشود؛ مثلاً با مخفی نگه داشتن مطلب از مادر یا وانمود کردن اطاعت فرزند از مادر.

2. فرض دوم: فرزند بالغ باشد که در این صورت:

الف. اگر اطاعت نکردن از امر و نهی پدر و مادر موجب آزار هر دو می گردد، فرزند باید از بین این دو خواسته، آن را که از اهمیت بیشتری برخور دار است، انجام دهد.

ب. اگر اطاعت نکردن از امر و نهی پدر و مادر موجب آزار یکی از ایشان می گردد، باید خواستۀ همانی را انجام دهد که اطاعت نکردن باعث آزارش می شود.

ج. اگر اطاعت نکردن از امر و نهی پدر و مادر موجب آزار هیچ یک از ایشان نمی گردد، می تواند هر دو کار را ترک کند؛ هرچند بهتر است کار مهم تر را ترجیح دهد.