باسمه تعالی

در اصطلاح فقهی به غیر مسلمانان کافر گفته می شود. آنان که برخی از ایشان مشرک* هستند، به چند گروه تقسیم می شوند:

گروه اول: «اهل کتاب» که به یک کتاب آسمانی اعتقاد دارند. این گروه خود به دو دسته تقسیم می شوند:

1. کسانی که انتسابشان به یک کتاب آسمانی برای فقهای ما محرز است** مانند مسیحیان و یهودیان. این دسته پاک هستند.

2. کسانی که خودشان را معتقد به یک کتاب آسمانی می دانند؛ هرچند انتسابشان به یک کتاب آسمانی برای فقهای ما محرز نیست مانند زرتشتیان. این دسته نیز پاک هستند.

گروه دوم: «در حکم اهل کتاب» که نه انتسابشان به یک کتاب آسمانی برای فقهای ما محرز است و نه خود آن ها، خودشان را معتقد به یک کتاب آسمانی می دانند ولی به یک نبی الاهی اعتقاد دارند. این گروه در نظر فقها در مسألۀ طهارت و نجاست بدن در حکم اهل کتاب هستند و پاک محسوب می شوند مانند صبی ها که خود را پیرو حضرت یحیی ـ علیه السلام ـ می شمارند.

گروه سوم: سایر کفار و مشرکین که اینان، بنابر احتیاط، نجس هستند.

* مشرک کسی است که علاوه بر اعتقاد به خدا، چیز دیگری را به عنوان خدا یا دستیار خدا باور داشته باشد.

** فرقۀ «اهل حق» اگر به الوهیت علی بن ابی طالب علیه السلام معتقد باشند، در زمرۀ مشرکان هستند؛ و گرنه جزء شیعیان شمرده می شوند.