باسمه تعالی

1. قراردادهای ترجمه در عرف بازار، عقد اجارۀ اشخاص برای انجام کار معین است که یک عقد لازم است و اجیر به انجام و اتمام ترجمه تعهد می دهد و از آنجا که این تعهد، قائم به شخصِ اجیر (مترجم) است، او نمی تواند آن را به دیگری واگذار کند؛ البته اگر در قرارداد به صورت مذکور یا ارتکازی بیان شده باشد که «انجام مستقیم کار ترجمه توسط خود مترجم مورد نظر نیست، بلکه هدف تحقق کار ترجمه در سطحی است که خود آن مترجم یک کار ترجمه را در آن سطح انجام می دهد» در این صورت سپردن کار ترجمه به مترجم دیگر مانعی ندارد. در حقیقت در این فرض مترجم مزبور برای عمل «ترجمۀ مستقیم» اجیر نشده است، بلکه برای اعم از «ترجمۀ مستقیم یا نظارت و تأیید ترجمۀ دیگران» اجیر شده است.

2. اگر قرارداد بین کارپذیر و شخص سفارش دهندۀ ترجمه، قرارداد «تعهد به کار» باشد، می تواند اصل کار ترجمه و حتی نظارت و تأیید آن را به دیگری واگذار کند؛ زیرا آنچه در این نوع قرارداد مورد نظر است، انجام یافتن آن کار توسط متخصص در یک سطح مشخص، است و انجام آن کار لزوماً توسط شخصِ کارپذیر مورد نظر نیست به ویژه اینکه گاهی کارپذیر نه یک شخص، بلکه مؤسسات ترجمه هستند که طرف مستقیم قرارداد قرار می گیرند و کار را به مترجمانشان واگذار می کنند.

3. اگر بند 1 یا 2 در فرض سؤال رعایت شود، درآمد حاصل از ما به التفاوت حلال است.