خداوند بیش از چهار زن همزمان در نکاح داشتن را حرام اعلام کرده است: «فَانْکِحُوا مَا طَابَ لَکُمْ مِنَ النِّسَاءِ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ ذَلِکَ أَدْنَى أَلَّا تَعُولُوا» (نساء/3) پس از زنانی که شما را پسند افتاد دو یا سه یا چهار به زنى گیرید. پس اگر بیم دارید که به عدالت رفتار نکنید به یک [زن آزاد] یا به آنچه [از کنیزان] مالک شده‏ اید [اکتفا کنید] این خوددارى نزدیک تر است تا به ستم گرایید [و بیهوده عیال‏وار گردید] اما در صیغه که برخی نا آگاه آن را حکمی الاهی می‌دانند چنین شرطی وجود ندارد و مرد هر تعداد که بخواهد می‌تواند به عقد خود در آورد و در این مورد از لسان ائمه روایات زیادی جعل کرده‌اند؛ مثلاً: زراره روایت می‌کند که از امام جعفر صادق ـ علیه السلام ـ دربارۀ متعه پرسیدم آیا زنان متعه شده جزو زنان چهارگانه‌ای هستند که در قرآن ذکر شده‌اند ایشان فرمودند: (خیر) آن زنان مستأجره هستند که اگر خواستی هزار تا از آنان را اجاره نما. (فروع کافی، 2/43)