باسمه تعالی

هرگاه مایعی از بدن خارج شود که مکلف شک کند آیا این مایع منی بوده است و یا نبوده است، باید به نشانه های منی توجه کند. بنابراین اگر مایعی از کسی خارج شد و خود فرد می دانست که این مایع منی است، جنب است و باید غسل کند؛ هرچند علائم منی را نداشته باشد و اگر مایعی از فردی خارج شد و یقین داشت که منی نیست، غسل واجب نخواهد بود.

 «خارج شده مایع با جستن» یعنی مایع مزبور به آرامی از بدن خارج نشده بلکه با فشار خارج شود و نیز «سست شدن بدن» که معمولاً بعد از خروج منی به وجود می آید، دو مورد از نشانه های منی است.