من خانمی مطلقه و 35 ساله را به نکاح متعه به مدت هفتاد سال به مهریه مشخص، قانوناً و توسط عاقد شرعی به عقد خود درآوردم. یک سال بعد بدون اینکه مدت باقیمانده را بذل نمایم و یا عقد متعه را باطل کرده باشیم، این خانم را با اصرار خودش به عقد دائم خود (عقد روی عقد) درآورده و نهایتاً شش ماه بعد ایشان را طلاق داده ام هرچند که هنوز به عقدنامه ی متعه هفتاد ساله پایبند هستم و قصد بذل مدت را چه در گذشته و چه در آینده نداشته و ندارم. آیا: اولاً با وجود داشتن عقدنامه ی جاری متعه و بدون بذل مدت آن، عقد دوم یا همان نکاح دائم، شرعاً صحیح واقع شده یا محکوم به بطلان است؟ ثانیاً طلاق وی از قید زوجیت دائم، صحیحاً واقع گردیده است یا آن هم باطل است؟ باتشکر