باسمه تعالی

1. در صورتی که موی کاشته شده به گونه ای باشد که در نظر عرف جزء بدن وی شمرده شود،* کاشتن آن جایز است و موی کاشته شده حکم موی واقعی و اصلی را دارد و پاک است.

2. در صورتی که موی کاشته شده جزء بدنش محسوب نشود، اگر می توان در هنگام غسل و وضو آن را برداشت، کاشتنش جایز است ولی اگر برداشتن آن عسر و حرج دارد، کاشتن آن جایز نیست؛ مگر اینکه ضرروت داشته باشد یا به دلیل یک غرض عقلائی مشروع مثل درمان باشد.

3. اگر به هر دلیل مویی را بکارد که برداشتن آن عسر و حرج دارد، باید غسل و وضوی جبیره انجام دهد و بنا بر احتیاط مستحب تیمم هم کند؛ البته اگر موی کافری باشد که اهل کتاب نیست، بنا بر احتیاط نجس است و باید برای وضو و غسل چیزی که مانع سرایت نجاست شود، روی آن قرار دهد و شستن و مسح روی آن چیز انجام شود.

4. نماز خواندن با موی کاشته شده در تمام فرض های بیان شده، اشکال ندارد.

* مثل مویی که بعد از کاشته شدن رشد می کند.