باسمه تعالی

تبلیغ دین بر همۀ کسانی که واجد شرایط تبلیغ (توانایی علمی و مهارتی و امکانات لازم) هستند، واجب کفایی است.

اگر در جایی تبلیغ دین متوقف بر ارتکاب برخی محرمات صغیره مانند خوردن آب و چای نجس و از این قبیل باشد که انجام آن ها از تبلیغ کم اهمیت تر است، باید تبلیغ را ترجیح دهد ولی اگر در موردی تبلیغ دین، خطر هلاکت و آسیب های قابل توجه جانی دارد، حفظ جان از هلاک و آسیب لازم نیست و می تواند با به خطر انداختن خود به امر تبلیغ بپردازد؛ البته تبلیغ در این فرض واجب هم نیست.

باید دقت شود که احکام بیان شده در جایی است که واقعاً تزاحمی در میان باشد و برای تبلیغ دین راهی جز ارتکاب برخی محرمات یا افتادن در خطر هلاک و آسیب جانی نباشد و البته فرد مبلغ حتی الامکان باید به گونه ای عمل کند که در عین تبلیغ دین، گرفتار این نوع تزاحم ها نشود.