دختری هستم ۲۹ ساله پدر و مادرم از هم جدا شده اند. مادرم به شدت عصبی و پرخاشگر شده اند به طوری که با خانواده خودشان هم مرتب در درگیری و دعوا هستند و من و خواهرم با پدرم زندگی می کنیم ولی ایشون به مسائل اخلاقی پایبندی ندارند و زن دومشان هم به همین دلیل از ایشان جدا شدند. به شدت افسرده و پرخاشگر شده اند و مخصوصاً نسبت به من که دختر بزرگترشان هستم، بیشتر این را نشان می دهند و مرتب تهمت میزنند و با این کارا هایشان آینده ما را خدشه دار می کنند. با اینکه دخترای خیلی خوبی هستیم، یک نفر در خانه ما را برای خواستگاری نمی زند. با خواهرم رفتار خیلی خوبی دارند با اینکه ایشان خیلی مقید به مسائل دینی نیستند ولی به من میگن از خونه اش برم بیرون با اینکه من به جز سرکار و دانشگاه جای دیگه ای نمیرم اهل روابط خارج از چهار چوب نیستم من خودم کارمندم و بحمد الله وضع مالی خوبی دارم و می توانم در محلۀ خوبی برای خودم خانۀ مستقلی بخرم. الآن چند موضوع ذهن من را مشغول کرده است: 1. جدا شدنم و ترک کردنشان گناه محسوب می شود؟ 2. مگر غیر از این است که خداوند چیزی را خارج از توان بنده اش از او نمی خواهد؟ تا کی باید به ایشان احترام بگذارم؟ وقتی خارج از توان من است، چه کار باید بکنم؟ 3. می توانم برای جدا شدن از پدرم و مستقل شدنم استخاره کنم؟