باسمه تعالی

اگر این ورزش دارای غرض عقلایی مانند توانایی جسمی در مقابل دشمن، است، مادامی که موجب صدمات مهلک و ضرر قابل اعتناء نباشد، پرداختن به آن بلامانع است.

اگر ضربات به جراحت مورد دیه یا ارش منتهی شود، بر وارد کننده پرداخت دیه یا ارش لازم است، مگر این که قبل یا بعد از تحقق جراحت، شخص مجروح، وارد کننده ضربان را بریّ الذمة کرده باشد. البته احتیاط این است که پس از جراحت، برائت ذمه و حلالیت مطالبه شود و اگر شخص راضی نشد دیه یا ارش پرداخته شود.