باسمه تعالی

1. در صورتی فرد برای روزه های خودش به صورت مردد نیت کند؛ مثلاً نیت کند اگر روزۀ واجب داشتم، به عنوان واجب حساب شود و اگر نداشتم، مستحبی باشد یا نیت کند اگر قضا داشتم، به عنوان قضا حساب شود و اگر روزۀ کفاره داشتم، کفاره حساب گردد، روزه اش صحیح است و اگر بعدها معلوم شود واجبی بر عهده داشته است، به جای همان محسوب می شود یا اگر معلوم گردد کفاره ای بر گردن نداشته و قضا بر عهده داشته است، به جای همان قضا محاسبه می گردد.

2. در صورتی که فرد برای روزه های خودش و دیگری به صورت مردد نیت کند؛ مثلاً نیت کند اگر من روزۀ قضا داشتم، برای خودم باشد و اگر نداشتم، برای دیگری حساب شود، روزه اش صحیح نیست؛ مگر در مورد پسر بزرگ که مثلاً نیت کند اگر خودم روزۀ قضا داشتم، برای خودم و اگر نداشتم، به عنوان قضای پدرم باشد که در این صورت روزه اش صحیح خواهد و اگر بعدها معلوم شود خودش قضا نداشته و پدرش داشته است، به جای قضای پدر محسوب می گردد.