باسمه تعالی

1. هر ذکری را باید در همان جا از نماز بجا آوریم که گفتنش در آنجا توصیه شده است تا به وظیفۀ واجب یا مستحب عمل کرده و از ثواب خاص آن ذکر بهره مند شده باشیم. بنابراین اگر گفتن ذکر در حال حرکت وارد شده است، نمازگزار باید در همان جا و در حال حرکت بگوید و اگر گفتنش در حال طمأنینه و سکون توصیه شده است، باید در حال سکون و طمأنینه بگوید؛ البته گفتن برخی از اذکار در جایی که گفتن آن ها در آنجا وارد نشده است، به نیت ذکر غیر وارد اشکال ندارد اما ثواب خاص آن ذکر را در پی نخواهد داشت.

2. ذکر «سمع الله لمن حمده» باید بعد بلند شدن از رکوع و در حال ایستاده و طمأنینه (آرامش بدن) گفته شود. ذکر «بحول الله و قوته أقوم و أقعد» باید در حال برخاستن از زمین گفته شود و اگر کلمات پایانی آن در حال ایستاده گفته شود، اشکال ندارد. «الله اکبر» اگر به نیّت ذکر خاص گفته شود، باید در حال طمأنیه و آرامش بدن گفته شود و ذکر خاص ذکری است که  گفتنش در برخی از جاهای نماز مانند سر برداشتن از سجده یا رکوع توصیه شده است. اما گفتن آن به نیت ذکری از اذکار غیر وارد، در حال حرکت نیز اشکال ندارد. ذکر «أستغفر الله و أتوب إلیه» که معمولاً بین دو سجده گفته می شود، باید پس از سر برداشتن از سجده و در حال طمأنینه گفته شود.