غیبت حرام است. آیا جایز است که بعضاً انسان گناه خود را به دیگران بگوید که برای دیگران مؤثر است ؟ مثلاً شخصی، از یک نفر برای دو هفته ای کتاب گرفته بود که بخواند و برگرداند، ولی دیر برگرداند حادثه ای غیبی افتاد.... یا فرضا بر سرش چیزی آمد. یا بگوید که در خوانده عصبانی شدم و دل مادرم را رنجیدم و بعد چیزی شد (مثلاً کارهایم به گره افتاد) اگر اینها جایز نیست، پس چرا بعضاً اینطور چیزها را می نویسند یا می گویند ؟