بسمه تعالی سلام علیکم لطفاً با صبر و با دقت بخوانید و جواب بفرمایید. ممنون. بنده ۴۰ سال دارم، روحانی هستم. می خواهم که در فقه محتاط بشوم. چند تا سوال دارم: ۱. نمازهای قضاهایم را‌ با یک سلام اکتفا کرده ام. یعنی در آخر نماز، بعد از تشهد «السلام علیکم» گفته ام ولی «وَرَحْمَةُ اللّهِ‏ وَبَرَکاتُهُ» را که مرجع تقلیدم واجب نمی دانسه، نگفته ام. ولی یک رأی فقهی هم این است «السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ‏ وَبَرَکاتُهُ» باهم گفته بشود. آیا بعد از این که محتاط شدم و از کسی تقلید نکردم باید دوباره همان نمازها را قضا کنم احتیاطا؟ ۲. آیا تا به حال فقیهی بوده که در آخر نماز، گفتن این دو سلام را واجب دانسته ؟ السَّلامُ عَلَیْنا وَعَلیٰ عِبادِ اللّهِ الصّالِحیٖنَ». السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ‏ وَبَرَکاتُهُ» سوال این نیست که اگر سلام دوم را اگر دادم احتیاط واجب این است سلام سوم را هم بگویم. ۳. آیا تا به حال فقیهی بوده که در نمازهای مستحب و نوافل، خواندن سوره بعد از حمد را واجب دانسته ؟ (برای عمل کردن احتیاطی) ۴. آیا تا به حال فقیهی بوده است که در حال نشسته خواندن نمازهای مستحب و نوافل را جائز نمی دانسته ؟ (برای عمل کردن احتیاطی) ۵. بعضا در نمازها، در غسل و وضوء وسواسی کرده ام، و مرجع تقلیدم اعمالی که با وسواسی انجام میشود را صحیح میداند ولی اعمالش را حرام میداند. آیا اگر الان بدون وسواسی انجام میدهم و می‌خواهم محتاط بشوم، آیا همان نمازها را که با وسواسی خوانده ام (که قبل از نماز غسل و وضوءها را نیز وسواسی کرده) باید دوباره قضا کنم احتیاطا (چون بعضی فقهاء اعمال وسواسی را باطل می‌دانند)؟