سؤال اساساً اشتباه است و اصلاً چیزی به عنوان توبه از روی جهل و فریب در آیات مذکور نیست.

در آیه ۱۷ آمده است:

إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِنْ قَرِیبٍ فَأُولَٰئِکَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْهِمْ ۗ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا

یعنی همانا توبه پذیری خداوند برای کسانی است که از روی جهالت کار بد مى‌کنند، سپس زود توبه مى‌کنند. پس خداوند توبه آنان را می‌پذیرد و خداوند، دانا و حکیم است.

چنانچه مشخص است کلمه جهل در آیه متعلق به عمل سوء (کار بد) است و کلمه دوم قریب به معنی زود است (نه فریب) که به زمان توبه اشاره دارد.