باسمه تعالی

1. در بحث طهارت و نجاست، احتیاط‌کردن مطلوب شارع نیست و اگر در نجس‌شدن یک چیز شک باشد، طاهر محسوب شده و به شک اعتنا نمی‌شود.
2. برای یقین به نجس‌شدن یک چیز باید هم به ملاقات آن با نجاست علم داشت و هم از انتقال رطوبت میان شیء و نجاست که در مورد مذکور هیچ علمی حتی به ملاقات وجود ندارد.

3. وسواس یک بیماری روانی است که به سرعت رشد می‌کند و به کندی درمان می‌شود. وسواس یک بیماری روانی است که در اثر توجه و اعتنا بدان تشدید می‌گردد و به دنبال بی‌اعتنایی بهبود خواهد یافت. میزان بی‌اعتنایی در وسواس با توجه به شدت و دایرۀ این بیماری در افراد مختلف و مقدار طول درمان در نظر گرفته شده برای یک بیمار، متفاوت است. بنابراین لازم نیست در ابتدای درمان به کلی نسبت به وسوسه‌ها و شکوک خود بی‌اعتنایی کند، بلکه در مواردی این کار موجب پریشانی روح و تشدید بیماری هم می‌گردد. بنابراین باید به تدریج این کار را انجام دهد تا جایی که نسبت به تمام موارد وسوسه و شکوک غیرمتعارف خود بی‌اعتنا شود. همچنین در تمام موارد وسواس و شکوک غیرمتعارف عمل افراد متعارف و عادی مثل یکی از اعضای خانواده را معیار قرار دهد و مانند ایشان عمل کند.

4. عمل وسواسی حرام و عبادتی که با وسواس انجام شود، باطل است؛ اما در صورتی که فرد وسواسی در مسیر درمان خود بر طبق آنچه در جواب اول گذشت، عمل کند و بالطبع مرتکب عمل وسواسی شود، این اعمال حرام و باطل نیستند، بلکه اگر درمان وسواس بر انجام همین اعمال متوقف باشد، ارتکاب این اعمال واجب خواهد بود.

5. یقین و اطمینان وسواسی حکم شک را دارد به این معنا که اگر فرد وسواسی به نجاست چیزی یقین یا اطمینان پیدا کرد، نباید به آن اعتنا کند و آن چیز برای وی محکوم به طهارت است و در این مسأله فرقی بین عین نجاست یا اشیاء متنجس نیست.

6. در مسیر درمان وسواس ضمن توکل و امید به خدا از تکرار ذکر «لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم» غافل نشود.