باسمه تعالی

1. چیزی که مهریه قرارداده می شود از همان لحظۀ عقد به ملکیت زوجه در می آید. بنابراین خانۀ مزبور در همان زمان جاری شدن عقد نکاح به ملیکت زوجه درآمده است و شرط مزبور معنا ندارد؛ مگر اینکه مقصودش از شرط این باشد که فرصت به نام زدن و ثبت قانونی مالکیت آن خانه را محدود به یک سال آینده کرده باشد که در این صورت بر زوج واجب است این کار را در طی یکسال بعد از جریان عقد انجام دهد. این چنین شرطی با طلاق زوجه همچنان باقی است و زوج مکلف به انجام آن می باشد.

2. معاملۀ این خانه توسط زوج در واقع معاملۀ فضولی (بدون اذن مالک خانه) است و در صورتی نافذ خواهد بود و آثار شرعی معامله بر آن مترتب می شود که صاحب خانه یعنی زوجه به این معامله رضایت دهد.

3. شرط به معنایی که در بند 1 توضیح داده شد (ثبت قانونی مالکیت توسط زوج در محدودۀ یک سال آینده) با فوت زوج  بر عهدۀ وراثان زوج است.

4. مهریه چیزی است که در خود عقد نکاح قرارداده می شود و قراردادن آن در عقد خارج لازم صحیح نیست مگر اینکه مقصود همان ثبت قانونی خانه در مدت یک سال باشد که در این صورت  تأثیر در احکام بیان شده ندارد .