باسمه تعالی

1. اگر در اصل وجود نماز قضا شک دارد، قضا بر او واجب نیست و اگر اصلش را یقین دارد و در تعداد آن شک دارد، باید به مقدار قدر متیقن قضا کند؛ یعنی مقداری که یقین دارد آن مقدار حتماً بر عهده اش بوده است؛ مثلاً اگر شک دارد که دو نماز صبح از او قضا شده است یا پنج نماز صبح، فقط قضای دو نماز صبح بر او واجب است؛ چون در هر دو فرض به یقین دو نماز صبح بر عهده اش آمده است. اگر قدر متقینی وجود ندارد، باید احتیاط کند؛ یعنی به مقداری بجا آورد که یقین کند دیگر بیش از آن بر عهده اش نبوده است؛ مثلاً اگر شک دارد که دو نماز صبح قضا شده است یا سه نماز مغرب و می داند که حتماً یکی از این دو بوده است، باید هم دو نماز صبح را قضا کند و هم سه نماز مغرب را.

2. اگر در اصل روزۀ قضا شک دارد، قضا بر او واجب نیست ولی اگر اصلش یقینی است و نعداد آن مشکوک است، به مقدار قدر متیقن باید قضا کند.