باسمه تعالی

1. یادگیری و مطالعۀ این علوم نه تنها مانعی ندارد، بلکه بر برخی که قدرت فهم آن ها را دارند، واجب است برای تبیین و دفاع از دین و شریعت این علوم را بیاموزند؛ چون فهم عمیق و مستدلِ برخی از متون دینی متوقف بر این دو علم است.

2. اگر مقصود از برائت ذمه این است که اگر بر اساس روش متداول و شناخته شدۀ فقهی، حکم به برائت چیزی شد، چنین حکمی نسبت به چنین مجتهدی نافذ است امّا اگر بر اساس روش فلسفی و عرفانی به برائت و نفی یک حکم فقهی منتهی شدیم، چنین حکمی چون بر اساس روش فقهی صورت نگرفته است، نمی تواند حکمی معتبر و نافذ تلقی گردد، این مطلب درست است. ولی اگر مقصود این است که اعتقادات حاصل از طریق فلسفی و عرفانی برای شخص معتقد به آن حجت نیست، چنین ادعایی فاقد ارزش شرعی است. 

3. اعتقاد به وحدت وجود (به عنوان یک نظریۀ علمی) موجب کفر نیست.

4. باید توجه داشت که اینگونه اظهارات معمولا از سوی کسانی ابراز می شود که اطلاع دقیقی از مباحث فلسفی و عرفانی ندارند.